پرسید دوستش داری؟
گفتم: میمیرمش...
Have you ever been in love?
Horrible, isn't it?
It makes you so vulnerable. It opens your chest and opens your heart and it
means that someone can get inside you and mess you up.
You build up all these defenses.
You build up this whole armor, for years, so no one can hurt you, then one
stupid person, no different from any other stupid person, wanders into your
stupid life.... You give them a piece of you. They don't ask for it. They do
something dumb one day, like kiss you or smile at you, and then your life isn't
your own anymore. Love takes hostages.
It gets inside you. It eats you out and leaves you crying in the darkness, so a
simple phrase like 'maybe we should just be friends' turns into a glass
splinter working its way into your heart. It hurts. Not just in the mind. It's
a soul hurt, a body hurt, a real gets-inside-you-and-rips-you-apart pain.
I hate love.
(1960 -)
داریوش گوش می دم و فکر نمی کنم.
اما
باید فکر کنم. باید ب زندگیم فکر کنم. تو واتس اپ نوشت: چطوری اینستاگرامر؟ "چقدر زود دیس ایبل کردن اینستام رو فهمید..."
خسته.
ماساژت بدم؟
می تونی روحمو ماساژ بدی؟
اوه پس روح ت خسته ست. ب قول جویی آیل گییو ایت ا شات.
اسمایلی گذاشتم و زدم بیرون.
مگه چندم ماهه ک اینجوری م؟ من، من رو دوست نداره. این من رو نمی خواد. من هرگز دوباره بیست و شش ساله نخواهم بود اما چیکار دارم می کنم براش؟
بلند می شوی از خواب های بی تختت
دلت عجیب گرفته، عجیب تر بختت...
هجده عشق من،هجده
همه فکر می کنند این شعرها برای توست
حال آنکه من هنوز
برای از تو نوشتن مشق می کنم...